Share
Share with:
Link:
Copy link
negentropist wrote:
Φαντάζομαι ότι όλοι μας αισθανθήκαμε βαθιά υπερήφανοι – ακόμη και οι ανοργασμικές κυρίες όλων των φύλων που έμειναν εκστατικές με τα «ουάου» του κ. Βαρουφάκη – λόγω των ενσταντανέ του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο Τραμπ σε κάποιο διάλλειμα της Συνόδου του ΝΑΤΟ. Με φωτογράφο ποιόν άλλον; Τον κ. Καμμένο.
Σχηματίστε την εικόνα στο μυαλό σας. Ο Καμμένος να ισορροπεί ως γνήσιο ανθρωποειδές σε κάποιο ρείθρο και με το κινητό του να φωτογραφίζει τον Τσίπρα καθώς έχει στήσει καρτέρι στον Τραμπ, ο οποίος αναγκαστικά περνούσε από εκεί βγαίνοντας από τους χώρους της Συνόδου. Με τρία ενσταντανέ ο Καμμένος αποτύπωσε στην αιωνιότητα την πιο απόλυτη ξεφτίλα ενός δήθεν, δοτού πρωθυπουργού, που ικετεύει την εγκάρδια χειραψία από εκείνον που πριν και μετά την εκλογή του στην αμερικανική προεδρία αντιμετώπιζε με ύφος μπλαζέ και αφ’ υψηλού. Είχε μάλιστα το θράσος με δηλώσεις του Μαξίμου να του κάνει επιπλήξεις για την πολιτική και ιδεολογία του.
Κι ο Τραμπ τι έκανε; Σκούπισε το χέρι του στον ώμο του κ. Τσίπρα. Μόλις είχε τελειώσει από την τουαλέτα και δεν είχε σκουπιστεί καλά. Κι έτσι θεώρησε το σακάκι, αλλά και τον ίδιο τον φερόμενο ως πρωθυπουργό ως κατάλληλη πατσαβούρα. Μεγάλη τιμή για τον Τσίπρα, ο οποίος στεκόταν σε χαρακτηριστική πόζα bellboy, δηλαδή παιδιού για όλα τα θελήματα.
Προφανώς ματαιωμένος. Προφανώς εκτός συστήματος από πολύ νωρίς. Προφανώς έτοιμος για όλα αφού δεν έχει τίποτα να χάσει, με μίσος προς εκείνο το σύστημα που τον ξέρασε τόσο νωρίς. Προφανώς με ανάγκη να πιστέψει σε κάτι χειροπιαστό που να δίνει και στον ίδιο και στην απελπισία του ένα νόημα. Συνωμοτισμός, μυστική δράση, επανάσταση με όποιο τρόπο, αντίσταση σε όσους διασύρουν τον τόπο. Πόλεμος εναντίον όλων. Το κυριότερο. Αλλά και μεθύσι από την αίσθηση και την αισθητική της δύναμης. Παραισθησιογόνο η ίδια συμβολικό ή πραγματικό. Βία, η μαμμή της ιστορίας. Ποιός το είπε; Μπάφο στους μπάφους της εξουσίας.Δεν τον δικαιολογώ, προσπαθώ να καταλάβω. Ως δάσκαλος - ποιμένας οφείλω να είμαι αλληλέγγυος προς το απολωλός. Ποιός είναι ο χειρότερος;
Δεν τον δικαιολογώ, προσπαθώ να καταλάβω. Ως δάσκαλος - ποιμένας οφείλω να είμαι αλληλέγγυος προς το απολωλός. Ποιός είναι ο χειρότερος; Ο νεαρός που μισεί τον Σώυμπλε, τον Ντάισενμπλουμ και την παγκόσμια μαφία των τραπεζών ή ο Αλέξης που θαυμάζει υστερόβουλα τον Τραμπ; Προσωπικά σιχαίνομαι τη βία και την θεωρώ πάντα φασισμό. Απ ' όπου και αν προέρχεται. Ιδιαίτερα αυτήν την ηλίθια βία για την βία από γιαλαντζί επαναστάτες που κάθε τόσο διαλύει το κέντρο της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης.Όμως φέρω και εγώ ευθύνη για μιαν ολόκληρη γενιά που περιθωριοποιήθηκε προτού καν ανδρωθεί και που τώρα την χρησιμοποιούν ανερυθρίαστα οι λογής επαγγελματίες της ιδεολογίας.
(Άρθρο του Μάνου Στεφανίδη, αναπληρωτή καθηγητή Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου)ΥΓ. Ένας ορισμός : Ιστορία είναι αυτό που συμβαίνει όταν εμείς πηγαίνουμε στον τέταρτο όροφο να πληρώσουμε τα κοινόχρηστα.
Ο πόνος είναι παράξενος. Όπως και οι πιθανότητες. Μια πυρκαγιά, μια πλημμύρα, ένα αυτοκίνητο που σκοτώνει τη γάτα σου... Ο πόνος έρχεται ξαφνικά και κάθεται πάνω σου. Είναι πραγματικός. Και σε όποιον παρακολουθεί, δείχνεις ανόητος. Σα να έγινες ξαφνικά ανόητος. Δεν υπάρχει γιατρικό για τον πόνο, εκτός αν κάποιος δικός σου (Ευτυχία, Βασίλης) καταλαβαίνει πως αισθάνεσαι και ξέρει πως να βοηθήσει.
Χθες, Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017 ένα καταραμένο αυτοκίνητο σκότωσε την αγαπημένη μου Φραγκούλα....