negen

Η εικονιζόμενη γάτα μου, με το σουρεαλιστικό όνομα... Φραγκούλα, είναι σε θέση να υπολογίζει μαθηματικά το ακριβές μέρος που κάθεται έτσι ώστε να προκαλεί σχεδόν πάντα τον μεγαλύτερο βαθμό αταξίας — για να μη πω... εντροπίας.

Τόσα πράγματα στη ζωή μας συμβαίνουν προς μία κατεύθυνση, αλλά ποτέ αντίστροφα — πχ τα ποτήρια θρυμματίζονται, τα αυγά σπάνε, αλλά ποτέ δεν αναδομούνται αυθόρμητα στη προηγούμενη κατάστασή τους.

Ωστόσο, στο βασίλειο των ατόμων και των μορίων, τέτοιες διεργασίες είναι αντιστρεπτές. Όμως, όσο βαίνουμε προς μεγαλύτερες ομάδες μορίων, παρατηρούμε την εμφάνιση ενός μονόδρομου — δηλ. μιας μακροσκοπικής μη-αντιστρεπτότητας, η οποία αναδύεται από τα μικροσκοπικά αντιστρεπτά μέρη που την συνθέτουν.

Τα πράγματα συμβαίνουν αυθόρμητα προς την κατεύθυνση της αυξανόμενης εντροπίας, αλλά όχι προς την αντίστροφη κατεύθυνση, επειδή υπάρχουν περισσότεροι τρόποι για να απλωθεί η ενέργεια στο περιβάλλον — και σαφώς πολύ λιγότεροι τρόποι για να κρατηθεί περιορισμένη.

Συνεπώς η αύξηση της εντροπίας (δηλ. του μέτρου της αταξίας) είναι πολύ πιo πιθανή, ενώ η μείωσή της είναι κατά βάση αδύνατη!

Είναι ζήτημα πιθανοτήτων.

Είναι τα κορόιδα της πιάτσας όσοι τα βάζουν με τον Αλέξη Τσίπρα, τον όποιον κατηγορούν, με μπόλικη σάλτσα ειρωνείας, για μία ακόμα κωλοτούμπα. Την πιο θεαματική, την πιο προκλητική. Να φθάσει στην απόλυτη ξεφτύλα, αυτός ένας υποτιθεμένος αριστερός να εμφανιστεί αμερικανόφιλος, μάλιστα και θαυμαστής του Nτόναλντ Τραμπ.

Μιλάμε σοβαρά. Οι σοβαροί δεν ασχολούνται με τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό του Τσίπρα, ο οποίος ούτε αριστερός είναι, ούτε αμερικανόφιλος. Οι σοβαροί ασχολούνται με το πόσο μαλάκες έχει τους Έλληνες ο πρωθυπουργός τους.

Το χειρότερο είναι άλλο. Να μη ντρέπονται, να μην αισθάνονται μαλάκες οι Έλληνες, που ο πρωθυπουργός τους έχει τόσο της πλάκας. Τόσο φτηνούς. Τόσο δευτεράτζες. Σήμερα να τους λέει αυγά και την άλλη στιγμή καλάθια. Πήγε και έγλυφε στο Λευκό Οίκο ο Τσίπρας που μεγάλωσε με το σύνθημα «Αμερικάνοι, φονιάδες των λαών». Που έχει κάνει αμέτρητες πορείες μέχρι την πρεσβεία της Αμερικής. Που ως αριστερός είναι ενάντια στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, δόγματα αμετακίνητα της πλανηταρχίας των ΗΠΑ.

Λοιπόν. Το ζήτημα δεν είναι τι λέει, τι κάνει ο Τσίπρας, αλλά ποιο είναι το ακροατήριο του. Σε ποιους απευθύνεται. Και για ποιο λόγο ο πρόεδρος του Σύριζα αυτοδιασύρεται; Στις κάλτσες του αριστερού παπουτσιού του το συμφέρον της Ελλάδος και η αξιοπρέπεια του αξιώματός του. Ένα μόνον τον καίει. Πώς θα παραμείνει πρωθυπουργός. Και για να το πετύχει ζητάει και ψήφους από δεξιά, από τη λεγόμενη συντηρητική παράταση ο… προοδευτικός άνδρας χωρίς γραβάτα.

negentropist wrote:

Φαντάζομαι ότι όλοι μας αισθανθήκαμε βαθιά υπερήφανοι – ακόμη και οι ανοργασμικές κυρίες όλων των φύλων που έμειναν εκστατικές με τα «ουάου» του κ. Βαρουφάκη – λόγω των ενσταντανέ του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο Τραμπ σε κάποιο διάλλειμα της Συνόδου του ΝΑΤΟ. Με φωτογράφο ποιόν άλλον; Τον κ. Καμμένο.

Σχηματίστε την εικόνα στο μυαλό σας. Ο Καμμένος να ισορροπεί ως γνήσιο ανθρωποειδές σε κάποιο ρείθρο και με το κινητό του να φωτογραφίζει τον Τσίπρα καθώς έχει στήσει καρτέρι στον Τραμπ, ο οποίος αναγκαστικά περνούσε από εκεί βγαίνοντας από τους χώρους της Συνόδου. Με τρία ενσταντανέ ο Καμμένος αποτύπωσε στην αιωνιότητα την πιο απόλυτη ξεφτίλα ενός δήθεν, δοτού πρωθυπουργού, που ικετεύει την εγκάρδια χειραψία από εκείνον που πριν και μετά την εκλογή του στην αμερικανική προεδρία αντιμετώπιζε με ύφος μπλαζέ και αφ’ υψηλού. Είχε μάλιστα το θράσος με δηλώσεις του Μαξίμου να του κάνει επιπλήξεις για την πολιτική και ιδεολογία του.

Κι ο Τραμπ τι έκανε; Σκούπισε το χέρι του στον ώμο του κ. Τσίπρα. Μόλις είχε τελειώσει από την τουαλέτα και δεν είχε σκουπιστεί καλά. Κι έτσι θεώρησε το σακάκι, αλλά και τον ίδιο τον φερόμενο ως πρωθυπουργό ως κατάλληλη πατσαβούρα. Μεγάλη τιμή για τον Τσίπρα, ο οποίος στεκόταν σε χαρακτηριστική πόζα bellboy, δηλαδή παιδιού για όλα τα θελήματα.

Κλεφτοπόλεμος;



Νομίζω ότι τον αναγνωρίζω. Τον είχα μαθητή στον ΑΚΤΟ. Πριν πόσα χρόνια; Κοντούλης, αδύνατος, ξανθωπός, τα μαλλιά ράστα. Θυμάμαι την έκφραση του. Λίγο σκανταλιάρα, λίγο φοβισμένη. Πάντα χαμηλόφωνη. Του άρεσε το μάθημα της ιστορίας της τέχνης. Έκανε και γκράφιτι; Γραφίστας πάντως!

Προφανώς από τότε χωρίς δουλειά. Προφανώς με αρχαϊκή οργή και πρωτόγονη πίκρα για όσα συνέβησαν, για όσα συμβαίνουν. Χωρίς πολλά περιθώρια ανάλυσης. Γιατί άλλωστε; 

Ποιός ανέλυσε σε βάθος το δράμα της χώρας και τα αίτια του για να το πράξει κι ένας εικοσιεννιάχρονος με την παιδεία του ελληνικού σχολείου;

Προφανώς με μιαν εύκολη, "θεολογική" σκέψη που πιστεύει στην τιμωρία εδώ και τώρα. Που πιστεύει στη κάθαρση. Επειδή είναι οδυνηρά γοητευτικό να μεταμορφωθείς από τίποτε σε θεία Δίκη. Στο χέρι της Ιστορίας. Οι άλλοι στις καφετέριες και στα μπαράκια. Αυτός στη γιάφκα. Στον αγώνα.

 Δεν τον δικαιολογώ, προσπαθώ να καταλάβω. Ως δάσκαλος - ποιμένας οφείλω να είμαι αλληλέγγυος προς το απολωλός. Ποιός είναι ο χειρότερος;

Προφανώς ματαιωμένος. Προφανώς εκτός συστήματος από πολύ νωρίς. Προφανώς έτοιμος για όλα αφού δεν έχει τίποτα να χάσει, με μίσος προς εκείνο το σύστημα που τον ξέρασε τόσο νωρίς. Προφανώς με ανάγκη να πιστέψει σε κάτι χειροπιαστό που να δίνει και στον ίδιο και στην απελπισία του ένα νόημα. Συνωμοτισμός, μυστική δράση, επανάσταση με όποιο τρόπο, αντίσταση σε όσους διασύρουν τον τόπο. Πόλεμος εναντίον όλων. Το κυριότερο. Αλλά και μεθύσι από την αίσθηση και την αισθητική της δύναμης. Παραισθησιογόνο η ίδια συμβολικό ή πραγματικό. Βία, η μαμμή της ιστορίας. Ποιός το είπε; Μπάφο στους μπάφους της εξουσίας.

 Όμως φέρω και εγώ ευθύνη για μιαν ολόκληρη γενιά που περιθωριοποιήθηκε προτού καν ανδρωθεί και που τώρα την χρησιμοποιούν ανερυθρίαστα οι λογής επαγγελματίες της ιδεολογίας.

Δεν τον δικαιολογώ, προσπαθώ να καταλάβω. Ως δάσκαλος - ποιμένας οφείλω να είμαι αλληλέγγυος προς το απολωλός. Ποιός είναι ο χειρότερος; Ο νεαρός που μισεί τον Σώυμπλε, τον Ντάισενμπλουμ και την παγκόσμια μαφία των τραπεζών ή ο Αλέξης που θαυμάζει υστερόβουλα τον Τραμπ; Προσωπικά σιχαίνομαι τη βία και την θεωρώ πάντα φασισμό. Απ ' όπου και αν προέρχεται. Ιδιαίτερα αυτήν την ηλίθια βία για την βία από γιαλαντζί επαναστάτες που κάθε τόσο διαλύει το κέντρο της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης.

Όμως φέρω και εγώ ευθύνη για μιαν ολόκληρη γενιά που περιθωριοποιήθηκε προτού καν ανδρωθεί και που τώρα την χρησιμοποιούν ανερυθρίαστα οι λογής επαγγελματίες της ιδεολογίας. Φέρουμε όλοι ευθύνη με την αισχρή μας απάθεια για την δική τους ψυχοπάθεια. Τί κάνουν εν τέλει ; Ό τι μπορούν και ό τι καταλαβαίνουν. Δηλαδή; Κλεφτοπόλεμο! Την θυμάστε αυτή την λέξη; Επειδή βολεύει πάρα πολύ να την ξεχάσουμε. Όλοι.

ΥΓ. Ένας ορισμός : Ιστορία είναι αυτό που συμβαίνει όταν εμείς πηγαίνουμε στον τέταρτο όροφο να πληρώσουμε τα κοινόχρηστα.

(Άρθρο του Μάνου Στεφανίδη, αναπληρωτή καθηγητή Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου)

Ο πόνος είναι παράξενος. Όπως και οι πιθανότητες. Μια πυρκαγιά, μια πλημμύρα, ένα αυτοκίνητο που σκοτώνει τη γάτα σου... Ο πόνος έρχεται ξαφνικά και κάθεται πάνω σου. Είναι πραγματικός. Και σε όποιον παρακολουθεί, δείχνεις ανόητος. Σα να έγινες ξαφνικά ανόητος. Δεν υπάρχει γιατρικό για τον πόνο, εκτός αν κάποιος δικός σου (Ευτυχία, Βασίλης) καταλαβαίνει πως αισθάνεσαι και ξέρει πως να βοηθήσει. 

Χθες, Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017 ένα καταραμένο αυτοκίνητο σκότωσε την αγαπημένη μου Φραγκούλα....